Berlijn, dag 2

Wekker gezet op 9 uur, vandaag verkassen naar het andere appartement in Oost-Berlijn. Om elf uur moeten we uit het huidige dus een marge van 2 uur mag, gezien het vakantionele karakter van ons verblijf wel, worden aangehouden. Het zon- en het daarmee gepaard gaande daglicht zijn het met ons programma niet eens en wekken mij voor de eerste keer om 1/2 6, in iets minder vriendelijke bewoordingen wens ik ze de groeten en draai me om. Het lijkt alsof dat lukt want om half 8 word ik voor de tweede keer gewekt en deze maal echt. Nog een kwartier draaien en dan geef ik het op, jaloers op Monica die nog heerlijk vertrokken is. Met een kop koffie op het balkon troost ik mijzelf. Niet veel later is ook zij terug in het land der wakkeren en drinken we er samen nog 1 voordat we in gaan pakken en ons voorbereiden op het vertrek. Op de plattegrondjes die we hebben, is het nieuwe adres niet te vinden dus moet de ipad uitkomst bieden. Bij benadering komen we in de buurt, maar echt vinden doen we het nog steeds niet. Goede raad is duur, maar een taxi, zo ontdekken we op dezelfde ipad, niet en dus besluiten we het ons gemakkelijk te maken en een taxi te nemen. Maar eerst ontbijt! Bij een bakker op het terras langs de straat bestellen we een ontbijt en eten we op ons gemak. Dan door naar de taxistandplaats, achter het stuur van de eerste zit een dame geconcentreerd te puzzelen, een tikje op het raam verstoort wreed haar concentratie en als door een wesp gestoken stapt ze uit, neemt onze bagage en zet het in de kofferbak. Naar de Lintschstrasse in Friedrichshain commandeervragen wij, ze start de auto en rijdt weg, heeft wel het fatsoen ons eerst in te laten stappen. Onderweg tikt ze het adres in in de Tomtom. Ligt in een andere wijk, is haar conclusie. Wat krijgen we nou, we zijn toch niet gek zeker. Voor de zekerheid controleer ik het adres en stel vast dat we vermoedelijk toch wel een beetje gek zijn want het is de Pintschstrasse. Dit werpt ook voor haar een heel ander licht op de zaak, ter geruststelling voegt ze er aan toe dat we in ieder geval in de goede richting zaten en maakt een plotselinge bocht naar rechts. Een kwartier later zijn we 3 kwartier te vroeg op het adres. Onderweg zien we de verandering van west naar oost, daar waar in west de boel relatief dicht op elkaar staat, is er in oost sprake van zeer brede wegen en enorme pleinen. Ook in de straat waar we bivakkeren is de ruimte ruim bedeeld. We worden om 1 uur geroepen door een aardige man die ons wegwijs maakt in het appartement, daar is ie overigens gauw klaar mee want het is feitelijk een 1'kamer woninkje met een hoogslaper en dat terwijl wij juist het klimmen eraan gegeven hadden. Moe van alle luxe ontberingen gaan we eerst een uurtje slapen, de wandeling van gisteren zit ons nog in de benen. Daarna eropuit. Eerst de verkeerde kant op, dat dan weer wel. Er hangt een heel ander sfeertje dan in west, dat stellen we al gauw vast, helemaal te grijpen is het niet, maar anders voelen doet het wel degelijk. De kaartjes in onze gids zijn niet toereikend om ons juist te orienteren dus toch maar een andere gekocht om vervolgens aan de overkant van de straat onder een boom gezeten te ontdekken dat ook deze kaart dezelfde beperking kent. Teruggebracht en zonder morren het geld terug gekregen, als dank daarvoor voor een deel van het bedrag sigaartjes aangeschaft, even lekker decadent doen hier in Oost-Berlijn. Bij een cafe aan de koffie en de ober gevraagd, blijkt dat deel dat we wilden bezoeken gewoon 10 minuten lopen de andere kant op te zijn. Zijn aanwijzingen inclusief de tijdsinschatting blijken juist, na 10 minuten staan we bij de Frankfurtertor waarachter zich een aantal straten bevinden waar de sfeer goed kan worden beleefd. Een wirwar aan winkeltjes in dezelfde verhouding van overig/horeca als in west, dat hebben ze dan wel weer gemeen. Het publiek is op zijn zachts gezegd nogal gemeleerd, veel gothic, punkachtigen en alternatievelingen, een bont gezelschap waarvoor we ogen te kort komen. We lopen zo wat rond, kijken hier en daar wat in een winkel en drinken wat, ter orientatie is dit voor vandaag voldoende, we zijn nog vier dagen in oost dus de rest komt wel. Wat we zien is dus anders dan in west, maar bevallen doet het zeker. Imposant zijn de allees, zo breed en ruim dat je je vanzelf nietig voelt, geen wonder dat men zich voor 1989 geintimideerd voelde, zo houd je mensen klein. We schatten in dat het percentage van de oorspronkelijke bewoners met PTSS hier behoorlijk hoog zal zijn en kunnen ons nauwelijks voorstellen hoe het geweest moet zijn om hier te moeten wonen en leven in een omgeving waar verraad en onderdrukking tot de eerste levensbehoeften lijken te behoren. De komende dagen duiken we hierin, bezoeken zaterdag de Stasigevangenis waar rondleidingen gegeven worden door ex-gevangenen en proberen wat meer te achterhalen hoe het destijds zat. Vanuit de film "Das leben der anderen", hebben we een geromantiseerde indruk gekregen, de werkelijkheid moet veel wranger zijn geweest.