Berlijn, dag 1

Wakker worden zonder wekker, het is pas de derde keer deze vakantie en het smaakt naar meer, veel meer. De zom staat ons al op te wachten op het balkon, sterker nog hij/zij dringt nogal vrijpostig aan. anders dan bij jehovagetuigen geven we gehoor aan de voelbare wens en settelen we ons met een kop koffie in de zon. Het is dan net half negen en het is al warm genoeg, dat belooft dus wat voor vandaag. Hoewel belofte doorgaans schuld maakt, liggen deze schuld en de werkelijkheid toch wel op respectabele afstand uiteen, zo zal blijken vandaag. Tegen half twaalf, jaja wij zijn niet zo snel meer, vertrekken we voor de stadswandeling door Kreuzberg waar, daar wees Vincent ons op, de turken volgens het Kleine Orkest's "Over de muur", amper kunnen bestaan. Dat blijkt of lijkt overigens mee te vallen tegenwoordig, maar dat terzijde. Wij lopen wat af vandaag, hebben de stappen niet geteld maar vermoeden achteraf dat het totaal rond de 15.000 ligt. Zo bezoeken wij van alles en nog wat, waaronder een aanzienlijk aantal winkels met voornamelijk kleding, zowel modern als vintage, kinderkleding en -speelgoed, je bent oma en opa of je bent het niet, een tweetal begraafplaatsen, dat is de helft van de vier die op een rij liggen, een turkse markt waar de stelling van het Kleine Orkest proefondervindelijk wordt tegengesproken, sieradenwinkels etc. etc. Maar voordat we dat alles ondernemen, nuttigen we een uitgebreid ontbijt in de Kreuzbergstrasse, voor je een eind gaat rijden moet je immers ook tanken. Wij komen op plaatsen waar we nooit eerder zijn geweest, zo'n wandeling biedt dus extra info over de stad, van een monument ter ere van de overwinning van de duitsers op de fransen in 1814 in een park met een nepwaterval tot een heuse kroeg op een begraafplaats aan toe. Ook ontdekken we dat wat de boekjes zeggen over het aantal horecagelegenheden wel moet kloppen, 1 op de 3 zaken is namelijk horeca. In het bedoelde park overigens zitten een stl ogenschijnlijke daklozen te pimpelen waarvan er 1 in een dusdanige staat is dat lopen niet meer tot de mogelijkheden behoort, hoewel het gezegd moet dat hij wel zijn best doet het te proberen. De eerste de beste buitencategorie epilepticus zou op basis van zijn ongecontroleerde bewegingen de stellige overtuiging krijgen dat het met zijn aandoening eigenlijk nog best meevalt. Breakdance van elastieken Pietje in slowmotion geeft nog het beste weer hoe de man zich tracht voort te bewegen. Tot de zwaartekracht het van hem wint en hij in een toch nog vloeiende beweging ter aarde stort. De pogingen overeind te komen waren van dermate genante aard dat we dat verder niet meer afgewacht hebben. Via het luchtbrugmonument voor het oude vliegveld Tempelhof komen we in een ander deel van Kreuzberg alhoewel dat niet echt opvalt want het levendige karakter van de wijk is ook hier aanwezig. Uiteindelijk keren we terug naar de Bergmannstrasse en zetten we ons op een terras om de vermoeienissen af te schudden en weer heerlijk ongegeneerd naar mensen te kijken. De temperatuur is de hele dag toch nog redelijk geweest, wel frisser dan het zich vanmorgen op het balkon liet aanzien, maar nog alleszins aangenaam. De meegebrachte vesten zorgen voor de rest wanneer het wat koeler wordt. Eten doen we bij Angus, een ijsje bij de buurman daarvan en dan terug naar het appartement, het is mooi geweest. Morgen verkassen naar het andere appartement. Wat ik nog wel even kwijt moet is dat ik hoop dat deze verslagen in dank worden aanvaard, niet dat ik dat zonodig moet horen van iedereen, maar vooral omdat ik om de 3 woorden er weer 1 opnieuw moet typen omdat op deze site eens een keer niet de godvergeten, maar feitelijk in dit geval wel wenselijke, autospelling zit. Ondanks mijn zeker niet al te dikke vingers blijk ik toch regelmatig er net een lettertje naast te zitten en dat stoort me mateloos. In deze vorm type ik dus eigenlijk 4 verslagen terwijl ik er maar 3 aflever aan de blog. Het is maar dat jullie het weten!